Styl Międzynarodowy w Architekturze
Jak sama nazwa mówi jest to styl o szerokim zakresie działań. Nurt ten ma jako takie powiązania z równorzędnie idącym ekspresjonizmem, ale wyróżnia się kilka podstawowych różnic. Przede wszystkim dotyczą one tego, że w stylu międzynarodowym starano się przestrzegać pięciu określonych zasad, o których więcej niżej. Pierwszą cechą jaka dotyczyła tego nurtu były wolnostojące podpory. Był to bardzo charakterystyczny element tego stylu. Kolejną cechą był plan budynku, który zwykle był prowadzony bardzo swobodnie. Projektowano bez większego nacisku, bez żadnych nadobowiązkowych formalności graficznych. Na dachach domów budowanych w duchu stylu międzynarodowego często stawiano ogrody, co było nawiązaniem m.in. do wiszących ogrodów Mezopotamii. Obok ogrodów na dachach charakterystyczne były także fasady, które miały kurtynowy kształt. Choć do dziś czasami wykonuje się właśnie takie fasady, to jednak w tamtym czasie była na nie wielka moda i wielu artystów architektów korzystało właśnie z tego typu konstrukcji. Styl Międzynarodowy był jednym z tych nurtów, które w bardzo krótkim czasie znalazły zwolenników na całym świecie. Choć nie ma jednego określonego przedstawiciela, który mógłby zostać uznany za prekreatora tego stylu architektury to jednak jest to niezbyt istotne. Uznaje się, że ten styl wyodrębniany był w ciągu kilku lat i było tylko kwestią czasu jego zaakceptowanie przez społeczeństwo. Mimo to, nie trwał on niestety długo. Podstawowym problemem jaki napotkał była systematyczność. Niestety bardzo wiele nurtów spotkał podobny problem znudzenia
